Habang nasa jeep ako kaninang umaga ay bigla kong naalala ang tradisyon ng Abakada. Naalala ko rin bigla ang makabagong sining ng "rap" sa musika.
Hinamon ko ang sarili ko na gagawa ako ng rap, pero may halong abakada ang baybay,
bilang isang handog sa dalawang magkaibang bagay: Isang luma, at isang bago.
Heto ang malabong kinalabasan.
Oo, mukha siyang jejemon. Naiintindihan ko.
"NKKRap N PL Ako"
HiNMon ko Ang SRili Ko N GGW Ako ng Rp.
SinubuKn ko N Hindi kumuRp.
Heto Ang iSng Hmon ng PgsisiKp
N Aking HiNHRp.
SN Abutin ng mga bituin,
ang munti kong Awitin.
Dlhin ng uMagos na Hngin,
HngGng S mga bundok at ByByin.
HngGng S KTpuSn ng mundo
TTnDan mo Ang Awiting ito.
MuL S ISng Mg-AaRl ng Filipino
munting Aliw Ang Hndog S inyo
Eto BiNBS Mo N,
SN Ikaw ay lumiGY.
MPNgiti at MPTW
Ng munti kong nilikH.
Ikinatutuwa ko ang pagtatangkang sukatin ang limitasyon at posibilidad ng pagbabaybay ng salita, lalo pa't ang "isinulat" ay isang anyong binibigkas dapat, ang rap. Binibigyan kita ng +1 na LG para rito.
ReplyDelete